θηλώματα και κονδυλώματαείναι καλοήθεις βλάβες στο δέρμα. Η εμφάνισή τους προκαλείται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV).
Αυτές οι αναπτύξεις χαλάνε την εμφάνιση και υπονομεύουν την αυτοπεποίθηση. Άλλωστε, συχνά εμφανίζονται σε ανοιχτά μέρη: πρόσωπο, λαιμό, ντεκολτέ. Επιπλέον, αυτές οι εκβολές τραυματίζονται από τα ρούχα και φλεγμονώνονται. Αλλά είναι πιο δυσάρεστο όταν εμφανίζονται θηλώματα και κονδυλώματα στα γεννητικά όργανα. Δεν μπορούν μόνο να καταστρέψουν την οικεία ζωή, αλλά και να προκαλέσουν την ανάπτυξη ενός καρκινικού όγκου.
Η ασθένεια που προκαλείται από ιούς των θηλωμάτων ονομάζεται θηλωμάτωση. Αυτή η ασθένεια είναι κοινή σε άτομα που είναι σεξουαλικά ενεργά. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, το 80% των ενήλικων γυναικών έχει τις εκδηλώσεις του. Το 70% από αυτούς είχαν μολυνθεί σεξουαλικά. Στους άνδρες, τα εξωτερικά σημάδια της νόσου είναι πολύ λιγότερο συχνά - το 1% έχει κονδυλώματα στα γεννητικά όργανα, το 30-40% έχει ασυμπτωματική πορεία της νόσου.
Υπάρχουν δύο φάσεις στη ζωή ενός ατόμου όταν ο κίνδυνος μόλυνσης είναι ιδιαίτερα υψηλός. Η πρώτη πέφτει στην αρχή της σεξουαλικής ζωής στην ηλικία των 17-25 ετών και η δεύτερη στην κορύφωση των νέων συνεργασιών στην ηλικία των 35-40 ετών. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων της ανάπτυξης του ανοσοποιητικού, τα παιδιά και οι έφηβοι που έχουν μολυνθεί από τους γονείς τους είναι πολύ ευαίσθητα στον ιό.
Οι ηλικιωμένοι και οι υπέρβαροι είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση θηλωμάτων. Κάνουν αυτές τις αναπτύξεις να εμφανίζονται στις πτυχές του δέρματος και στο πρόσωπο.
Η ιογενής μόλυνση δεν οδηγεί πάντα στην εμφάνιση θηλωμάτων. Ο αιτιολογικός παράγοντας ζει στα κύτταρα του δέρματος και εάν η ανοσία ενός ατόμου είναι ισχυρή, τότε αντιμετωπίζει με επιτυχία αυτή τη μόλυνση. Όταν όμως η άμυνα του οργανισμού εξασθενεί, εμφανίζονται κονδυλώματα ή θηλώματα στο δέρμα.
Πολλοί ενδιαφέρονται για το πώς διαφέρουν τα θηλώματα και τα κονδυλώματα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για εκδηλώσεις διαφορετικών μορφών του ίδιου ιού.
κονδυλώματα- Πρόκειται για καλοήθεις αναπτύξεις που προκαλούνται από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων τύπου 6 και 11. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα κονδυλώματα είναι πιο πιθανό να εκφυλιστούν σε καρκινικούς όγκους. Βρίσκονται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και στον πρωκτό (πρωκτό), αλλά μερικές φορές μπορεί να εμφανιστούν κοντά στο στόμα. Τα κονδυλώματα εμφανίζονται συχνά με τη μορφή εξανθήματος που αποτελείται από πολλά στοιχεία. Έχουν τη δυσάρεστη ιδιότητα να συγχωνεύονται και να φτάνουν σε μεγάλα μεγέθη. Στη βλεννογόνο μεμβράνη των γεννητικών οργάνων, αναπτύσσονται με τη μορφή κοκόνου.
Τα κονδυλώματα είναι κόκκινα ή βρώμικα καφέ, αλλά είναι πιο ανοιχτά στα γεννητικά όργανα. Είναι πιο μαλακά και πιο τρυφερά στην αφή από τα θηλώματα. Στη δομή, μοιάζουν με πολλές λάχνες, που έχουν αναπτυχθεί μαζί στη βάση.
Τα κονδυλώματα είναι πιο μεταδοτικά και τείνουν να υποτροπιάζουν μετά τη θεραπεία. Κυκλοφορούν σε τρεις ποικιλίες: κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων, επίπεδα και ενδοεπιθηλιακά. Αυτοί οι σχηματισμοί πρέπει να αφαιρεθούν. Παράλληλα, οι γιατροί καταγράφουν όλα τα περιστατικά κονδυλωμάτωσης.
θηλώματα- Πρόκειται για καλοήθη νεοπλάσματα που προκαλούνται από λιγότερο επικίνδυνες παραλλαγές του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων, πιο συχνά τύπου 1, 2, 3, 4 και 10. Ο κίνδυνος ανάπτυξης ογκολογικού όγκου σε αυτή την περίπτωση είναι μικρός, τα θηλώματα είναι περισσότερο ένα καλλυντικό ελάττωμα. σοβαρό πρόβλημα. Εντοπίζονται σε διάφορα μέρη του δέρματος: στα βλέφαρα, στο στόμα και τα χείλη, στο στήθος και το λαιμό, τις μασχάλες. Μπορεί όμως να είναι και στα γεννητικά όργανα.
Τα θηλώματα είναι πιο ανοιχτά από τα κονδυλώματα: ροζ, λευκό, μαργαριταρένιο ή ανοιχτό καφέ. Κατά κανόνα, εμφανίζονται μεμονωμένα, δεν συγχωνεύονται μεταξύ τους. Σπάνια ξεπερνούν το 1 cm σε ύψος. Η εμφάνιση των θηλωμάτων είναι επίσης διαφορετική - πρόκειται για στρογγυλεμένους, ανώμαλους σχηματισμούς σε ένα μίσχο. Μοιάζουν με κουνουπίδι και αισθάνονται σταθερά.
Τα θηλώματα ανταποκρίνονται καλύτερα στη θεραπεία και μπορεί να υποχωρήσουν από μόνα τους με την πάροδο του χρόνου. Αυτό συμβαίνει στο 20% των περιπτώσεων.
Ας συνοψίσουμε λοιπόν. Τα θηλώματα είναι μια λιγότερο επικίνδυνη μορφή εκδήλωσηςιός θηλώματοςΠρόσωπο. Αλλά τα κονδυλώματα πρέπει να αφαιρεθούν. Ωστόσο, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ανεξάρτητα τα κονδυλώματα από τα θηλώματα, καθώς κάθε άτομο έχει τη δική του ασθένεια. Επομένως, να ζητάτε πάντα συμβουλές από γιατρό.
θηλώματα του δέρματος
Αιτίες θηλωμάτων
Το θηλώμα είναι ένας στρογγυλός καλοήθης όγκος σε ένα λεπτό μίσχο, που μοιάζει με θήλωμα σε σχήμα. Αλλά αυτό δεν είναι η ίδια η ασθένεια, αλλά οι συνέπειές της. Τα θηλώματα μπορούν να συγκριθούν με μύκητες. Αν και τα βλέπουμε στην επιφάνεια, το μυκήλιο έχει απλώσει τους ιστούς του υπόγεια. Αυτό συμβαίνει με τα θηλώματα, όλα είναι ακριβώς τα ίδια.
Αυτή η μολυσματική ασθένεια προκαλείται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Φτάνοντας στο δέρμα, αρχίζει να πολλαπλασιάζεται στο επιφανειακό του στρώμα - το πλακώδες επιθήλιο. Ο ιός κάθεται ήσυχα στο πάχος του δέρματος σαν ένα μυκήλιο. Όταν όμως η ανοσία υποχωρεί και συσσωρεύεται επαρκής ποσότητα παθογόνου, αλλάζει τους πυρήνες των επιθηλιακών κυττάρων. Και εξαιτίας αυτού, αρχίζουν να παράγουν «ψεύτικους» απογόνους. Τα κύτταρα του δέρματος που έχουν μεταλλαχθεί από τον ιό αναπτύσσονται ενεργά, προκαλώντας την εμφάνιση θηλωμάτων.
Οδοί μετάδοσης και μέθοδοι μόλυνσης
- Μέσω της σεξουαλικής επαφής.Η λεπτή βλεννογόνος μεμβράνη των γεννητικών οργάνων είναι πολύ ευαίσθητη στον ιό. Εάν ο σύντροφός σας έχει θηλώματα στα γεννητικά όργανα, η πιθανότητα μόλυνσης είναι σχεδόν 100%. Η χρήση προφυλακτικού μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο. Ωστόσο, εάν οι εκβολές βρίσκονται σε απροστάτευτο μέρος (για παράδειγμα, το περίνεο), τότε σε αυτή την περίπτωση εμφανίζεται μόλυνση. Πρέπει να θυμόμαστε ότι κάθε είδους σεξουαλική επαφή, ακόμη και φιλιά με έναν τέτοιο σύντροφο είναι επικίνδυνα.
- Από μητέρα σε παιδί κατά τη γέννηση.Αυτό συμβαίνει όταν η μέλλουσα μητέρα έχει κονδυλώματα στα εσωτερικά ή εξωτερικά γεννητικά όργανα. Κατά τη διάρκεια του τοκετού, το παιδί καταπίνει τον ιό και αναπτύσσει θηλώματα στον λάρυγγα. Αυτή η μορφή της νόσου είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
- Μέσω οικιακών ειδών. Η μόλυνση είναι ιδιαίτερα συχνή μέσω πετσετών, πετσετών, ξυραφιών, αποτριχωτικών μηχανών. Έτσι μολύνονται τα παιδιά των ασθενών γονέων.
- μετάδοση σε δημόσιους χώρους.Τα λουτρά, οι πισίνες και τα αποδυτήρια του γυμναστηρίου μπορεί να είναι επικίνδυνα. Ο ιός που αφήνει έναν άρρωστο σε βρεγμένες επιφάνειες δεν πεθαίνει. Προκαλεί μόλυνση όταν η μόλυνση έχει εξαπλωθεί στο σπασμένο δέρμα. Αλλά η πιθανότητα για κάτι τέτοιο δεν είναι μεγάλη.
- αυτόματη μόλυνση. Αυτό σημαίνει ότι ένα θηλώμα μπορεί να προκαλέσει δώδεκα ακόμη νεοπλάσματα. Η αυτομόλυνση εμφανίζεται κατά το ξύρισμα ή την αποτρίχωση όταν τρίβετε με ρούχα.
Ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων, τύποι θηλωμάτων
Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) είναι ένας από τους πιο διαδεδομένους στον πλανήτη. Ο αιτιολογικός παράγοντας της ίδιας της νόσου είναι ένας διπλός κλώνος DNA που περιέχει γενετικές πληροφορίες, που περιβάλλεται από ένα προστατευτικό πρωτεϊνικό κέλυφος. Υπάρχουν πάνω από 100 ποικιλίες του. Από αυτά, τα 40 προκαλούν ασθένειες στον άνθρωπο. Ανάλογα με τον τύπο του παθογόνου, η ασθένεια έχει διαφορετικές εκδηλώσεις: κονδυλώματα, μυτερά, επίπεδα ή ενδοδερμικά θηλώματα και καρκίνο των γεννητικών οργάνων.
Μετά τη μόλυνση, ο ιός διεισδύει στους πυρήνες των κυττάρων του δέρματος και αρχίζει να πολλαπλασιάζεται εκεί. Αυτό διαρκεί περίπου 3-12 μήνες. Αυτή η περίοδος ονομάζεται περίοδος επώασης: ο ιός βρίσκεται ήδη στο σώμα, αλλά οι εξωτερικές εκδηλώσεις είναι ακόμα αόρατες.
Στη συνέχεια, όταν το ανοσοποιητικό σύστημα εξασθενεί, στην επιφάνεια του δέρματος εμφανίζονται μικροσκοπικές θηλές, που αποτελούνται από πολλά κύτταρα. Σταδιακά αυξάνονται σε μέγεθος και μπορούν να φτάσουν τα 10 εκατοστά. Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ισχυρό, η θηλωμάτωση είτε δεν εμφανίζεται καθόλου είτε αυτοθεραπεύεται, κάτι που μπορεί να εμφανιστεί σε νέους κάτω των 25 ετών, μετά τη γέννηση ή μετά την υποχώρηση μιας χρόνιας νόσου.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι ιών θηλωμάτων:
- Μη ογκογόνοι ιοί θηλωμάτων (HPV 1, 2, 3, 4, 5, 63).Αυτή η ομάδα ιών δεν προκαλεί αναγέννηση στα κύτταρα του δέρματος. Οι τύποι HPV 1, 2, 4 και 63 προκαλούν συνήθως πελματιαία και χυδαία κονδυλώματα στα δάχτυλα. 3 και 10 προκαλούν επίπεδα κονδυλώματα, τα οποία παλαιότερα θεωρούνταν μια σοβαρή μορφή της νόσου. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το σώμα προσπαθεί να περιορίσει την εξάπλωση του ιού. Φαίνεται να σχηματίζει μια «σαρκοφάγο» γύρω από τα προσβεβλημένα κύτταρα.
- Ογκογόνοι ιοί θηλωμάτων με χαμηλό ογκογόνο κίνδυνο (HPV 6, 11, 42, 43, 44).Τελικά, αυτοί οι τύποι ιών μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο, αλλά ο κίνδυνος τέτοιας ανάπτυξης της νόσου δεν είναι πολύ υψηλός. Τα κύτταρα του πλακώδους επιθηλίου του δέρματος μεταλλάσσονται μόνο όταν το σώμα επηρεάζεται από καρκινογόνους παράγοντες: κάπνισμα, κακή οικολογία, μακροχρόνια χρήση ορμονικών αντισυλληπτικών. Οι ιοί των τύπων 6 και 11 συχνά προκαλούν την ανάπτυξη θηλωμάτων στον λάρυγγα και κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων στα γεννητικά όργανα.
- Ογκογόνοι ιοί θηλωμάτων υψηλού κινδύνου (HPV 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59 και 68)Η μόλυνση με αυτούς τους ιούς συχνά οδηγεί σε καρκίνο, ιδιαίτερα σε όγκους του τραχήλου της μήτρας και του λάρυγγα. Προκαλούν επίσης νεοπλασία, μια προκαρκινική κατάσταση που εκδηλώνεται ως αλλαγή στη δομή των κυττάρων της μήτρας. Ο πιο επικίνδυνος σε αυτή την ομάδα είναι ο HPV 16. Αυτός ο τύπος ιού προκαλεί το 50% των περιπτώσεων καρκίνου. Το 18ο στέλεχος είναι επίσης αρκετά επιθετικό και συχνά προκαλεί πρήξιμο του τραχήλου της μήτρας. Οι τύποι 31 και 35 προκαλούν βοενοειδή βλατίτιδα τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, η οποία μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του πέους και του τραχήλου της μήτρας. Οι τύποι HPV 51 και 56 θεωρούνται οι λιγότερο καρκινογόνοι της ομάδας, αντιμετωπίζονται ευκολότερα και μπορούν να απομακρυνθούν από τον οργανισμό μόνοι τους.
Πρόγνωση της πορείας της νόσου
Η χειρότερη πρόγνωση για τον ιό τύπου 18. Η ασθένεια μπορεί να μετατραπεί σε καρκίνο σε 3-5 χρόνια, ο οποίος επιλύει γρήγορα τις μεταστάσεις σε άλλα όργανα. Ο όγκος συμπεριφέρεται επιθετικά και αναπτύσσεται βαθιά στα γεννητικά όργανα. Η πρόγνωση για λοίμωξη τύπου 16 είναι ελαφρώς καλύτερη, αλλά η πιθανότητα επανεμφάνισης του όγκου μετά τη θεραπεία είναι υψηλή.
Η πρόγνωση για τους τύπους ιών 31, 33, 35, 39, 52, 58, 59 είναι δυσμενής. Μετά από 2-3 χρόνια μετά τη θεραπεία, η ασθένεια εκδηλώνεται ξανά και συχνά γίνεται κακοήθης. Οι καρκίνοι που προκαλούνται από αυτούς τους τύπους ιών έχουν υψηλό ποσοστό θνησιμότητας.
Τέτοιες δυσμενείς προβλέψεις θα πρέπει να ανησυχούν ένα άτομο εάν βρει έστω και μια μικρή ανάπτυξη στο δέρμα. Είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν δερματολόγο ή γυναικολόγο που μπορεί να κάνει ακριβή διάγνωση.
Μπορείτε να προσδιορίσετε τον τύπο του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων σε εργαστήρια. Για να το κάνετε αυτό, πάρτε ένα στυλεό ή ξύσεις από την περιοχή του δέρματος όπου υπάρχουν αυξήσεις. Στη συνέχεια προσδιορίζεται το DNA του ιού στο εργαστήριο. Οι τύποι του ιού των θηλωμάτων διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τη δομή των τμημάτων της αλυσίδας του DNA. Βοηθά στον εντοπισμό διαφορώνΑλυσιδωτή Αντίδραση Πολυμεράσης (PCR).
Συμπτώματα και πώς μοιάζουν τα θηλώματα στο δέρμα;
Θηλώματα στο πρόσωπο (φωτογραφία)
Αυτές οι καλοήθεις αναπτύξεις εντοπίζονται συχνά εκεί που το δέρμα είναι πιο λεπτό: κοντά στα μάτια, γύρω από τη μύτη και το στόμα. Και στους άνδρες στο πηγούνι στην περιοχή του ξυρίσματος. Οι αυξήσεις μπορούν να εμφανιστούν μεμονωμένες ή σε ομάδες. Στην εμφάνιση, πρόκειται για στρογγυλεμένες εκβολές που μοιάζουν με επιμήκεις θηλές ή κουνουπίδια. Τα θηλώματα στο πρόσωπο έχουν ροζ ή καφέ χρώμα.
Πρώτον, ένα μικροσκοπικό εξόγκωμα, παρόμοιο με ένα σπυράκι, εμφανίζεται στην επιφάνεια του δέρματος. Σταδιακά αυξάνεται σε μέγεθος, μεγαλώνοντας προς τα πάνω και στα πλάγια. Το θηλώμα έχει διάμετρο έως 3 cm, η βάση του είναι στενότερη και το καπάκι είναι στρογγυλό και βολβώδες.
Αν στις γυναίκες ένα θηλώμα στο πρόσωπο προκαλεί κυρίως αισθητικά προβλήματα, στους άνδρες είναι πιο δύσκολο. Οι αυξήσεις τραυματίζονται συνεχώς κατά το ξύρισμα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή φλεγμονή.
Ένα άτομο μολύνεται μέσω σωματικής επαφής με ένα άρρωστο άτομο. Αυτό μπορεί να είναι αγκαλιές, σεξουαλική επαφή ή κοινές πετσέτες, για παράδειγμα. Από τη στιγμή της μόλυνσης μέχρι την εμφάνιση θηλωμάτων στο πρόσωπο, μπορεί να διαρκέσει από 3 μήνες έως ένα χρόνο. Συχνά σχηματίζονται αυξήσεις στο δέρμα μετά από λοιμώξεις, έντονο στρες, υποθερμία, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όταν μειώνεται η ανοσία.
Θηλώματα στο δέρμα του λαιμού και του σώματος (φωτογραφία)
Τα θηλώματα μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα. Ο εντοπισμός τους εξαρτάται από το φύλο, την οδό μόλυνσης και τον τύπο του HPV. Ορισμένοι τύποι του ιού προκαλούν την εμφάνιση κονδυλωμάτων κυρίως στα γεννητικά όργανα, άλλοι στο σώμα. Στους άνδρες, τα θηλώματα εμφανίζονται πιο συχνά κάτω από τις μασχάλες, στα πλάγια του σώματος και στον λαιμό. Στις γυναίκες εμφανίζονται στους μαστούς, κάτω από τους μαστούς, στις θηλές και στις μασχάλες. Αλλά αυξήσεις μπορούν επίσης να εμφανιστούν σε άλλα μέρη του σώματος: στην κοιλιά, την πλάτη, τους γοφούς.
Τα θηλώματα στο σώμα εμφανίζονται κατά μέσο όρο 3 μήνες μετά τη μόλυνση. Ωστόσο, ο ιός μπορεί να φωλιάσει στο δέρμα για αρκετά χρόνια και να εκδηλωθεί μόνο μετά την κατάρρευση του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος.
Ενώ το θηλώμα είναι μικρό στο δέρμα του λαιμού και του σώματος, μπορεί να θεωρηθεί εσφαλμένα ως εξογκώματα χήνας. Σταδιακά όμως μεγαλώνει και φέρνει πολλές ταλαιπωρίες: κολλάει στα ρούχα, φλεγμονώνεται, αιμορραγεί. Σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορείτε να αναβάλετε την επίσκεψη στο γιατρό.
Θηλώματα στο δέρμα των χεριών (φωτογραφία)
Συχνά θηλώματα ή κονδυλώματα που προκαλούνται από τους τύπους 3 και 10 του HPV εμφανίζονται συχνά στο δέρμα των χεριών. Μεταδίδονται από ένα άρρωστο σε ένα υγιές άτομο και συχνά αναπτύσσονται σε σημεία με μικρές δερματικές βλάβες, ιδιαίτερα κοντά στα νύχια. Χρειάζονται περίπου 2-6 μήνες από τη μόλυνση μέχρι την εμφάνιση των κονδυλωμάτων.
Τα θηλώματα στα χέρια έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά. Είναι πιο επίπεδα και δεν κάθονται σε στενό πόδι, αλλά απευθείας στο δέρμα. Πρόκειται για μικρούς στρογγυλεμένους σχηματισμούς κιτρινωπού χρώματος με ανομοιόμορφη κερατινοποιητική επιφάνεια. Αισθάνονται πυκνά και τραχιά. Τα γειτονικά στοιχεία συχνά συγχωνεύονται και μπορούν να χτυπήσουν μια μεγάλη περιοχή. Εντοπίζονται συχνά στα δάχτυλα, τις παλάμες και, στα παιδιά, στα γόνατα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα μωρά σέρνονται χωρίς ρούχα. Τα κονδυλώματα είναι πιο κοινά στα παιδιά παρά στους ενήλικες επειδή το δέρμα τους είναι πιο λεπτό και πιο ευαίσθητο στον ιό.
Θηλώματα στο δέρμα των ποδιών (φωτογραφία)
Αυτές οι καλοήθεις αναπτύξεις στα πέλματα μερικές φορές ονομάζονται αγκάθια. Προκαλούν πόνο και κάψιμο κατά το περπάτημα και μπορούν να προκαλέσουν πολλά προβλήματα σε ένα άτομο.
Η ασθένεια προκαλείται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων ή τους τύπους 1, 2 και 4. Ένα λείο, ελαφρύ εξόγκωμα εμφανίζεται στο δέρμα 4-6 εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Σταδιακά μεγαλώνει σε μέγεθος και κιτρινίζει. Η επιφάνειά του γίνεται ανομοιογενής, ανώμαλη ή δασύτριχη. Η ανάπτυξη περιβάλλει την προεξέχουσα άκρη. Στο 30% των περιπτώσεων, τα θηλώματα στο πέλμα του ποδιού εξαφανίζονται από μόνα τους. Η αυτοθεραπεία εμφανίζεται κυρίως σε νεαρά άτομα με ισχυρό ανοσοποιητικό.
Μερικές φορές τα πελματιαία θηλώματα συγχέονται με τους κάλους, οι οποίοι εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης πίεσης των ποδιών με παπούτσια. Ωστόσο, το σχέδιο του δέρματος παραμένει στον κάλο και η επιφάνεια του πελματιαίου κονδυλώματος αποτελείται από ξεχωριστά στρογγυλεμένα στοιχεία.
Αφαίρεση θηλωμάτων δέρματος
Τα θηλώματα αφαιρούνται εάν χαλάσουν την εμφάνιση, συχνά τραυματιστούν, φλεγμονωθούν ή τείνουν να εκφυλιστούν σε καρκινικό όγκο. Η κύρια θεραπεία για τα θηλώματα είναι η αφαίρεσή τους. Αλλά για να μην σας ενοχλήσουν ποτέ ξανά τα κονδυλώματα, πρέπει να υποβληθείτε σε θεραπεία:
- Ανοσοδιεγερτικά φάρμακα για την ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού.
- αντιιικά. Δεν καταστρέφουν τον αιτιολογικό παράγοντα της νόσου, αλλά μόνο αναστέλλουν την ανάπτυξή της.
- κυτταροστατικά. Αυτά τα φάρμακα προκαλούν το θάνατο των κυττάρων που αποτελούν τα θηλώματα και τα κονδυλώματα. Χρησιμοποιούνται όταν το εξάνθημα είναι πολύ συχνό και επηρεάζει τον λάρυγγα και άλλα εσωτερικά όργανα. Αυτά τα φάρμακα μπορεί να έχουν σοβαρές παρενέργειες.
Αλλά η μόνη αποτελεσματική θεραπεία είναι η μηχανική αφαίρεση. Η σύγχρονη ιατρική προσφέρει διάφορους τρόπους για να γίνει αυτό. Ας ρίξουμε μια ματιά στις ιδιότητες τους.
Χειρουργική αφαίρεση θηλωμάτων.
Η επέμβαση γίνεται εάν το μέγεθος του θηλώματος είναι μεγαλύτερο από 1 cm ή υπάρχει υποψία ότι στον σχηματισμό υπάρχουν καρκινικά κύτταρα. Συχνά, ο γιατρός αφαιρεί επίσης κάποιο υγιή ιστό. Αυτό είναι απαραίτητο για να μην εμφανιστεί ξανά η έκφυση. Μετά την αφαίρεση, εφαρμόζεται ράμμα. Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία και διαρκεί 10-15 λεπτά. Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής δεν αισθάνεται πόνο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν το θηλώμα έχει λεπτό μίσχο, κόβεται με χειρουργικό ψαλίδι. Τότε το αγγείο που την τροφοδότησε με αίμα κλείνεται (πήζει) με ηλεκτροπηκτικό. Η περιοχή αντιμετωπίζεται με αντισηπτικό.
Μειονεκτήματα της μεθόδου: αφαιρείται μια αρκετά μεγάλη περιοχή του δέρματος. Η επούλωση διαρκεί πολύ, μπορεί να εμφανιστούν ουλές και ουλές μετά την επέμβαση.
Καυτηριασμός θηλωμάτων με υγρό άζωτο.
Ένα άλλο όνομα αυτής της μεθόδου είναι κρυοκαταστροφή, δηλαδή καταστροφή από το κρύο. Αφού εξεταστεί ο όγκος (θηλώματα) και η ανάλυση έδειξε ότι είναι καλοήθης και δεν περιέχει αλλαγμένα κύτταρα, μπορείτε να προχωρήσετε στην επέμβαση.
Ο γιατρός αγγίζει το θήλωμα με ένα βαμβάκι βουτηγμένο σε υγρό άζωτο ή ένα ειδικό ακροφύσιο. Η θερμοκρασία του αζώτου είναι -196 βαθμοί. Ο χρόνος έκθεσης είναι 5-20 δευτερόλεπτα. Η διάρκεια του καυτηριασμού εξαρτάται από το μέγεθος του θηλώματος. Όταν έρχεται σε επαφή με υγρό άζωτο, το νερό στα κύτταρα παγώνει, μετατρέπεται σε πάγο και οι κρύσταλλοι του καταστρέφουν τα θηλώματα.
Η διαδικασία είναι ανώδυνη, αλλά εάν το δέρμα σε αυτή την περιοχή είναι πολύ ευαίσθητο, μουδιάζεται με μια ένεση νοβοκαΐνης στο σημείο που πονάει. Μετά τη θεραπεία με άζωτο, το δέρμα γίνεται λευκό και σταδιακά σχηματίζεται σε αυτό το σημείο μια μικρή φυσαλίδα γεμάτη με ένα διαυγές ή ροζ υγρό. Το δέρμα γύρω του είναι κόκκινο και πρησμένο. Σε αυτό το στάδιο, ένα άτομο μπορεί να εμφανίσει δυσφορία - κάψιμο και μυρμήγκιασμα. Σταδιακά όμως περνούν.
Μετά τη διαδικασία, ο γιατρός συνιστά τη θεραπεία του δέρματος με βορική αλκοόλη ή διάλυμα υπερμαγγανικού καλίου δύο φορές την ημέρα για μια εβδομάδα. Η αλοιφή προλαμβάνει τη μόλυνση, αυξάνει την τοπική ανοσία και μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής των θηλωμάτων.
Η φουσκάλα σκάει μετά από 3-4 ημέρες και μετατρέπεται σε κρούστα που προστατεύει την πληγή από φθορά. Σταδιακά, το ανώτερο στρώμα εξαφανίζεται, αφήνοντας υγιές, ροζ δέρμα από κάτω.
Η αφαίρεση με υγρό άζωτο συνιστάται εάν υπάρχουν θηλώματα στα βλέφαρα ή μικρές αρθρώσεις. Η κρυοκαταστροφή χρησιμοποιείται επίσης για την αφαίρεση των αυξήσεων στα γεννητικά όργανα.
Το μειονέκτημα της μεθόδου: εάν ο γιατρός παγώσει ελαφρώς την πάσχουσα περιοχή του δέρματος, είναι δυνατή η επανεμφάνιση των θηλωμάτων. Η υπερβολική κατάψυξη βλάπτει τον υγιή ιστό και προκαλεί ουλές.
Αφαίρεση θηλωμάτων με laser.
Πριν την αφαίρεση, πραγματοποιείται ανάλυση για να αποκλειστεί η παρουσία καρκινικών κυττάρων. Η περιοχή όπου βρίσκεται το κονδυλώματα ή το θηλώμα μουδιάζεται με ένα σπρέι λιδοκαΐνης. Ο ασθενής καλείται να φορά προστατευτικά γυαλιά.
Μια δέσμη λέιζερ στοχεύει στο νεόπλασμα. Ένα θηλώμα επηρεάζεται για όχι περισσότερο από ένα λεπτό. Το λέιζερ εξατμίζει το νερό στα άρρωστα κύτταρα, με αποτέλεσμα να συρρικνώνονται και να σχηματίζουν κρούστα. Μετά από μισή ώρα, το δέρμα γύρω της γίνεται κόκκινο και πρησμένο, αυτή είναι μια φυσιολογική αντίδραση που θα περάσει σε λίγες μέρες.
Η κρούστα πέφτει μόνη της μετά από 5-7 ημέρες. Στη θέση του είναι απαλό ροζ δέρμα. Σταδιακά, το χρώμα του εξομαλύνεται και δεν υπάρχει ίχνος θηλώματος στο σημείο του ελαττώματος. Χρειάζονται περίπου 2 εβδομάδες για να επουλωθεί πλήρως. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πρέπει να προστατεύσετε το δέρμα από το άμεσο ηλιακό φως. Διαφορετικά, θα εμφανιστεί μια σκούρα καφέ κηλίδα στη θέση του θηλώματος.
Ο καυτηριασμός των θηλωμάτων με λέιζερ αποφεύγει τη μόλυνση του τραύματος με μικροοργανισμούς και σφραγίζει τα αγγεία. Επομένως, δεν εμφανίζεται αιμορραγία κατά τη διάρκεια και μετά την επέμβαση.
Δεν συνιστάται το βρέξιμο και ο ατμός της κρούστας που έχει σχηματιστεί στο σημείο του θηλώματος για 3 ημέρες. Δεν μπορείτε επίσης να εφαρμόσετε διακοσμητικά καλλυντικά μέχρι την πλήρη επούλωση. Αυτό αποτρέπει την εμφάνιση ουλών. Αντιμετωπίστε αυτήν την περιοχή με ένα διάλυμα υπερμαγγανικού καλίου ή μια θεραπευτική αλοιφή με ένα αντιβιοτικό, όπως συνιστάται από γιατρό.
Με τη βοήθεια λέιζερ αφαιρούνται θηλώματα στα χέρια, τα πόδια, το πρόσωπο και τα γεννητικά όργανα.
Μειονέκτημα της μεθόδου: με την αφαίρεση μεγάλων θηλωμάτων με λέιζερ μπορεί να παραμείνουν ουλές. Η κρυοκαταστροφή μπορεί να προκαλέσει μείωση του θηλώματος σε ύψος αλλά αύξηση σε πλάτος
Ηλεκτροπήξη θηλωμάτων.
Πρόκειται για την αφαίρεση νεοπλασμάτων με ηλεκτρικό ρεύμα. Χρησιμοποιώντας ένα ειδικό ηλεκτροπηκτικό, μπορείτε να στεγνώσετε τη στενή βάση του θηλώματος ή ολόκληρο το κονδυλωμάτων. Μετά από αυτό, η ανάπτυξη μπορεί εύκολα να διαχωριστεί από το δέρμα. Δεν εμφανίζεται αιμορραγία από το τραύμα, αφού τα αγγεία κλείνουν με ηλεκτρισμό.
Η αποκατάσταση διαρκεί 7-10 ημέρες. Αυτή τη στιγμή, συνιστάται η επεξεργασία των κρούστες με αλκοολούχο βάμμα καλέντουλας δύο φορές την ημέρα. Αυτό θα βοηθήσει στην αποφυγή μόλυνσης. Αφού πέσει η κρούστα, υπάρχει ένα λεπτό ροζ δέρμα από κάτω, το οποίο πρέπει να προστατεύεται από τραυματισμούς και το άμεσο ηλιακό φως.
Το κύριο πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι το θηλώμα μπορεί να σταλεί σε ογκολόγο για εξέταση.
μειονεκτήματα της μεθόδου. Εάν δεν αρκεί η θεραπεία της περιοχής όπου εντοπίστηκε το θηλώμα, τότε μετά από λίγο μπορεί να αναπτυχθεί ξανά. Η αφαίρεση σε ευαίσθητες περιοχές (γεννητικά όργανα) μπορεί να είναι επώδυνη.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για την αφαίρεση των θηλωμάτων στο πρόσωπο και το σώμα;
Αφαίρεση θηλωμάτων στο πρόσωπο
Τα θηλώματα στο πρόσωπο είναι μια αισθητή έλλειψη εμφάνισης. Επομένως, η αφαίρεσή τους είναι μια επέμβαση που πραγματοποιείται πολύ συχνά. Η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από το μέγεθος της κατασκευής και τη δομή της.
Η αφαίρεση θηλωμάτων με υγρό άζωτο χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλές κλινικές και ινστιτούτα αισθητικής. Στη συνέχεια, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν εμφανίζονται ουλές στο δέρμα.
Η αφαίρεση με λέιζερ είναι επίσης πολύ δημοφιλής. Ο ειδικός δοσομετρεί με ακρίβεια τη δύναμη του λέιζερ. Αυτό βοηθά στην «εξάτμιση» των κυττάρων του θηλώματος, αλλά ο υγιής ιστός δεν επηρεάζεται. Θεωρείται η πιο ασφαλής διαδικασία γιατί το λέιζερ καταστρέφει τα μικρόβια που προκαλούν φλεγμονή.
Η ηλεκτροπηξία και η παραδοσιακή αφαίρεση νυστέρι είναι πιο επώδυνες και οι πληγές επουλώνονται περισσότερο μετά από τέτοιες χειρουργικές επεμβάσεις.
Εάν προτιμάτε να θεραπεύεστε με φυσικές θεραπείες, προσπαθήστε να απαλλαγείτε από το ελάττωμα στο πρόσωπο με τη βοήθεια χυμού αψιθιάς, σελαντίνης ή καλέντουλας. Για να το κάνετε αυτό, υγράνετε το θήλωμα πολλές φορές την ημέρα με χυμό που προεξέχει από το στέλεχος του φυτού.
Αφαίρεση θηλωμάτων στο βλέφαρο
Το δέρμα στα βλέφαρα είναι πολύ λεπτό και συχνά εμφανίζει εξάνθημα από αυξήσεις. Η αφαίρεση των θηλωμάτων στο βλέφαρο απαιτεί ιδιαίτερη ακρίβεια. Επομένως, μην πηγαίνετε σε τυχαία σαλόνια ομορφιάς. Είναι καλύτερα να αναθέσετε αυτήν την εργασία σε έναν δερματολόγο.
Τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με αφαίρεση υγρού αζώτου ή λέιζερ. Αυτές οι μέθοδοι σας επιτρέπουν να κάνετε τη διαδικασία αναίμακτη και να αποφύγετε τη μόλυνση της πληγής με βακτήρια.
Αφαίρεση θηλωμάτων στον αυχένα
Τα θηλώματα σε αυτή την περιοχή συχνά τραυματίζονται από ρούχα ή κοσμήματα και φλεγμονώνονται. Για να αποφευχθεί η μόλυνση, οι γιατροί συνιστούν την αφαίρεσή τους.
Η πιο διαδεδομένη μέθοδος είναι ο καυτηριασμός των εκβλαστήσεων με ακτίνα λέιζερ. Η επέμβαση δεν διαρκεί περισσότερο από 1 λεπτό για 1 ανάπτυξη. Αν και αυτή η μέθοδος δεν μπορεί να προστατεύσει πλήρως από την επανεμφάνιση των θηλωμάτων, εξακολουθεί να μειώνει τον κίνδυνο.
Χρησιμοποιείται επίσης ηλεκτροπήξη. Ένα λεπτό όργανο με ρεύμα υψηλής συχνότητας που το διατρέχει θερμαίνει τον ιστό και σκοτώνει τον ιό. Μετά από μια τέτοια διαδικασία, το θηλώμα μπορεί να σταλεί για έρευνα.
Η χειρουργική ραδιοκυμάτων έχει επίσης εξαιρετικό αποτέλεσμα. Μια λεπτή μεταλλική θηλιά εφαρμόζεται στο δέρμα γύρω από το θήλωμα. Παράγει ραδιοκύματα. Κάτω από τη δράση τους, τα κύτταρα του δέρματος «στεγνώνουν» και η ανάπτυξη εξαφανίζεται. Όσον αφορά την αρχή της λειτουργίας, η διαδικασία είναι παρόμοια με την αφαίρεση με λέιζερ.
Αφαίρεση θηλωμάτων στο σώμα
Είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε τα θηλώματα στο σώμα όταν υπάρχουν πολλά από αυτά, μεγαλώνουν και συγχωνεύονται μεταξύ τους, φλεγμονώνονται και προκαλούν δυσφορία. Μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτά με τη βοήθεια της παραδοσιακής χειρουργικής. Τα μεγάλα θηλώματα κόβονται με νυστέρι. Ταυτόχρονα, μια περιοχή υγιούς δέρματος σαρώνεται επίσης για να αφαιρεθούν τυχόν κύτταρα που έχουν μολυνθεί από τον ιό. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται όταν υπάρχει υποψία ότι έχουν εμφανιστεί καρκινικά κύτταρα.
Μια πιο σύγχρονη και πιο ήπια μέθοδος είναι η κρυοκαταστροφή. Το υγρό άζωτο παγώνει γρήγορα το θηλώμα και εξαφανίζεται. Η υπόλοιπη κρούστα πρέπει να επεξεργάζεται με αλκοολούχο βάμμα καλέντουλας 2 φορές την ημέρα και να προστατεύεται από το νερό.
Εάν είναι δυνατόν, μπορείτε να αφαιρέσετε το θηλώμα με λέιζερ ή με ηλεκτροπηκτικό.
Μετά την αφαίρεση των θηλωμάτων, ο ασθενής μπορεί να πάει σπίτι σχεδόν αμέσως. Όμως ο ασθενής πρέπει ακόμα να υποβληθεί σε αντιική θεραπεία και να φροντίσει για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.